Witamy na naszej stronie

kancelaria prawna

Zapraszamy

Oby ten dzień był udany :)

porady prawne warszawa

druk ulotek warszawa

Dochodzenie po poważnym wypadku powinno być prowadzone w sposób pozwalający na wysłuchanie wszystkich stron oraz umożliwiający im dostęp do wyników. W szczególności organ dochodzeniowy powinien podczas dochodzenia informować strony, które uważa za odpowiedzialne za pewne kwestie bezpieczeństwa, o postępie dochodzenia i powinien brać pod uwagę ich poglądy i opinie. W ten sposób organ dochodzeniowy będzie mógł uzyskiwać wszelkie istotne dodatkowe informacje i mieć świadomość różnych opinii na temat swoich prac, tak aby w jak najlepszy sposób przeprowadzić dochodzenie. Takie konsultacje nie powinny w żadnym przypadku mieć na celu przypisywania winy lub odpowiedzialności, ale zgromadzenie faktów dowodowych i wyciągnięcie wniosków umożliwiających podniesienie poziomu bezpieczeństwa w przyszłości. Organ dochodzeniowy powinien jednak mieć swobodę decydowania, jakie informacje zamierza udostępnić takim stronom, aby uniknąć wszelkich nienależnych nacisków, chyba że z takim wnioskiem wystąpią prowadzący procedurę sądową. Organ dochodzeniowy powinien również uwzględniać uzasadnione potrzeby informacyjne wszelkich ofiar i ich rodzin.

Aby usprawnić proces decyzyjny w Agencji i przyczynić się do zwiększenia sprawności i skuteczności, należy wprowadzić dwupoziomową strukturę zarządzania. W tym celu państwa członkowskie i Komisja powinny być reprezentowane w Zarządzie, który powinien dysponować niezbędnymi uprawnieniami, w tym uprawnieniem do ustanawiania budżetu i zatwierdzania dokumentu programowego. Zarząd powinien nadawać ogólny kierunek działaniom Agencji i ściślej uczestniczyć w monitorowaniu działań Agencji, aby wzmocnić nadzór nad kwestiami administracyjnymi i budżetowymi. Należy powołać mniejszą Radę Wykonawczą, której zadaniem będzie właściwie przygotowywanie posiedzeń Zarządu i wspomaganie jego procesu decyzyjnego. Uprawnienia Rady Wykonawczej należy określić w mandacie, który zostanie przyjęty przez Zarząd i który w razie potrzeby powinien obejmować opinie i tymczasowe decyzje, z zastrzeżeniem ostatecznego zatwierdzenia ich przez Zarząd.

Jednostki oceniające zgodność często zlecają podwykonawcom realizację części zadań związanych z oceną zgodności lub korzystają z usług spółek zależnych. W celu zagwarantowania poziomu bezpieczeństwa wymaganego w przypadku przyrządów pomiarowych, które mają być wprowadzane do obrotu, niezbędne jest, aby w ramach wykonywania zadań oceny zgodności podwykonawcy i spółki zależne uczestniczące w ocenie zgodności spełniały te same wymagania, co jednostki notyfikowane. W związku z tym ocena kompetencji i wyników działalności jednostek, które mają być notyfikowane, oraz monitorowanie jednostek już notyfikowanych powinny obejmować również działania prowadzone przez podwykonawców i spółki zależne.

Zapewnienie identyfikowalności elementów bezpieczeństwa do dźwigów w całym łańcuchu dostaw przyczynia się do uproszczenia nadzoru rynku i poprawy jego skuteczności. Skuteczny system identyfikowalności ułatwia organom nadzoru rynku realizację zadania identyfikacji podmiotów gospodarczych udostępniających na rynku elementy bezpieczeństwa do dźwigów niezgodne z wymaganiami. Podmioty gospodarcze przechowujące wymagane na mocy niniejszej dyrektywy informacje umożliwiające identyfikację innych podmiotów gospodarczych nie powinny być zobowiązane do aktualizowania takich informacji dotyczących innych podmiotów gospodarczych, które dostarczyły im element bezpieczeństwa do dźwigów albo którym one dostarczyły element bezpieczeństwa do dźwigów.

Wykorzystanie surowców rolnych, takich jak nawóz pochodzenia zwierzęcego czy mokry obornik oraz innych odpadów zwierzęcych i organicznych do wytwarzania biogazu dzięki wysokiemu potencjałowi oszczędności w emisji gazów cieplarnianych daje znaczne korzyści dla środowiska zarówno przy wytwarzaniu energii ciepła i elektrycznej, jak i stosowaniu jako biopaliwo. Instalacje na biogaz dzięki zdecentralizowanemu charakterowi i regionalnej strukturze inwestycyjnej mogą wnieść znaczący wkład w zrównoważony rozwój obszarów wiejskich i stwarzać nowe perspektywy zarobku dla rolników.

W odniesieniu do 10 % celu dla energii ze źródeł odnawialnych w sektorze transportu właściwe jest natomiast ustalenie takiego samego udziału dla wszystkich państw członkowskich w celu zapewnienia spójności specyfikacji paliw transportowych i ich dostępności. Ponieważ handel paliwami transportowymi nie przysparza trudności, państwa członkowskie nieposiadające w wystarczającym zakresie odpowiednich zasobów będą mogły łatwo uzyskać biopaliwa w inny sposób. Mimo iż osiągnięcie przez Wspólnotę celu w zakresie wykorzystania energii ze źródeł odnawialnych w transporcie wyłącznie w oparciu o produkcję wewnątrzwspólnotową byłoby technicznie możliwe, prawdopodobne i pożądane jest, aby cel ten został de facto osiągnięty przez połączenie produkcji wewnątrzwspólnotowej i przywozów. W tym celu Komisja powinna monitorować zaopatrzenie wspólnotowego rynku biopaliw i w razie konieczności proponować odpowiednie środki celem zapewnienia równowagi między produkcją wewnątrzwspólnotową i przywozami, między innymi przy uwzględnieniu przebiegu wielostronnych i dwustronnych negocjacji handlowych, aspektów środowiskowych, społecznych i ekonomicznych, a także względów bezpieczeństwa dostaw energii.